โห ..ความพยายามของไอ้ไบ้กะไอ้บอด

 
                                  วันหนึ่งลูกชายบอกกับพ่อว่าอยากได้หูฟังที่มีไมค์เอาไว้คุยกับเพื่อน พอตอนไปเชียงใหม่ชวนไปซื้อด้วยกันเค้าก็บอกไม่เป็นไร ยังไม่เอา พ่อก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ก็แอบสังเกตุว่าลูกชายชอบคุยผ่าน Skype เวลาเล่นเกมส์อยู่บ้าน เสียงเพื่อนผ่านลำโพงดังลั่น(ก็หลานเพื่อนโหน่งเรานั่นแหละ เค้าอยู่เชียงใหม่) แต่ไม่ได้ยินเสียงลูกชายเลย แรกๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะลูกชายชินกับการคุยผ่านกล้องมาตั้งแต่รุ่น MSN ,Skype  เพราะพ่ออยู่ไกล(ถ้าใครเคยเล่น M สมัยนั่นคงจำได้ ฟังชั่นหนึ่งในการออนเอ็มคือคุยผ่านกล้องเว็บแคม พูดง่ายๆ คือใครมีกล้องก็คุยผ่านกล้อง ใครไม่มีก็พิมพ์เอา ในรูปตรงที่วงกลมแดงก็เหมือน status ใน  facebook อารมณ์ตอนนั่นของลูกชายบอกว่า”เหงามากเลยเวลาพ่อไม่อยู่” ที่ผมเคยบันทึกไว้ใน http://kampoln.blogspot.com/2008/08/blog-post.html )

                                    จนกระทั่งเพื่อนโหน่งมาเยี่ยมที่บ้านพูดง่ายๆ คือแวะมานั่งดื่มเบียร์กันนั่นแหละ ตอนหนึ่งก็พูดถึงหลานของโหน่งกับลูกชายที่ Skype ระหว่างเล่นเกมส์ด้วยกัน ก็อยากจะให้เพื่อนโหน่งคุยกับหลานแบบเห็นหน้ากัน ก็เรียกลูกชายมาหาพ่อที่หลังบ้าน พอมาถึงคว้า New Ipad ของพ่อไป Sign in เข้า Skype อย่างคล่องแคล่ว ก่อนหันมาบอกพ่อว่า ข้าวโอ็ด(หลานโหน่งนั่นแหละ) ยังไม่เข้ามา เพื่อนโหน่งก็เลย Phone in (คือโทรนั่นแหละ เรียกให้เวอร์เข้าไว้ก่อน) ไปหาแม่ของข้าวโอ๊ด จีงทราบว่าข้าวโอ๊ดถูกคุณแม่ระงับสัญญานเกมส์ เพราะเล่นมาทั้งวันตอนนี้ได้ใบผ่านของป้าโหน่งที่ Phone in ให้ไปเข้า Skype ได้ ก็โอเค ตอนนี้เข้า Skype เรียบร้อยแล้ว อ้าว..ไหง มีแต่กล้องโหน่ง ไม่มีกล้องของทางฝ่ายข้าวโอ๊ดเลย เลยต้องเรียกคุณ Enter มาอีกครั้ง ซึ่งก็ชี้แจงว่า ข้าวโอ๊ดไม่มีกล้องเว็บแคม คุยได้อย่างเดียว ถึงตอนนี้ฝ่ายข้าวโอ๊ดก็แย่งรายงานยกใหญ่ ผ่าน Skype บอกของ Enter มีแต่กล้องแต่ไม่มีไมโครโฟน ดังนั้นเวลาคุยกัน Enter จะใช้วิธีพิมพ์โต้ตอบเอา ส่วนข้าวโอ๊ดก็พูดผ่านไมค์ อึ้งเลย… พ่อกับเพื่อนโหน่งอี้งไปพักใหญ่ มียังงี้ด้วยเหรอ บอกกับลูกชายว่า เหมือนไอ้บอดกับไอ้ใบ้เลยเนี่ย คนนึงมีเสียงไม่มีตา ส่วนอีกคนมีตาไม่มีเสียง แล้วคุยกันรู้เรื่องมั้ย เค้าบอกว่ารู้เรื่อง ถ้าข้าวโอ๊ดไม่เห็นข้อความที่พิมพ์ไป ก็จะตะโกนถาม Enter อยู่มั้ยๆๆ พอพิมพ์ตอบไปก็คุยกันต่อ เออ..เอากะเค้าสิ

                                 ในใจทำให้คิดต่อว่า เออ..ง่ายดีเว้ยเฮ้ย ไม่เหมือนผู้ใหญ่นะ เวลามอบหมายงานให้ทำ พี่แก เงื่อนไขเยอะชิปเป้ง นั่นไม่มี นี่ไม่ครบ พาลไม่ทำเอาดื้อๆ ทำไมไม่หัดคิดแบบเด็กๆ บ้าง เอาง่ายเข้าไว้ เค้าก็สื่อสารกันได้รู้เรื่องนะ เออ..เรื่องมากจริงๆ ผู้ใหญ่เนี่ย จบแล้ว..กลับไปเล่น Facebook ต่อได้แล้ว ทั่นผู้ใหญ่ทั้งหลาย ไปได้.