มันบอกว่าเจ้าที่แรง???

                       สี่โมงกว่า ผมยังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะบนที่ว่าการฯ เสียงเจ้าหน้าที่เอะอะโวยวายจับความได้ว่า รถไหลๆๆ พร้อมๆ กับไทยมุงบางส่วนที่พยายามชะโงกดูจากทางหน้าต่างชั้นสองของที่ว่าการฯ และมีเสียงดังโครมเบ้อเร่อตามมา ผมเรียกสมาชิก อส. ที่ยืนอยู่ใกล้ให้วิ่งตามลงไปดู ผมไปถึงตรงจุดที่รถจอดนิ่งข้างอาคารหอประชุมอำเภอ มีช่างร้านซ่อมแอร์ แฟนเจ้าหน้าที่ที่อำเภอยืนอยู่กับเพื่อนสองคน พอเจอผมเขาเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง บอกว่าขณะทำงานอยู่ที่ร้าน ซึ่งก้อใกล้ๆหอประชุมอำเภอได้ยินเสียงดังโครมจากทางหอประชุม จึงรีบวิ่งขึ้นมาดู เห็นรถคันสีเขียว ซึ่งคือรถหลวงนั่นแหละ (ค้นนี้ถือว่าเป็นตำนานของที่นี่ หลายคนหัดขับรถครั้งแรกก้อคันนี้แหละ) ตอนนั้นยังมีแรง “ไหล” อยู่ลักษณะถอยหลัง จึงรีบเข้าไปดึงเบรคและใส่เกียร์ค้างไว้
                    ผมออกเดินดูจุดเกิดเหตุ คือ บริเวณที่ว่าการฯ จะมีลักษณะภูมิสถาปัตย์เป็นเนินเขา อาคารที่ว่าการตั้งอยู่บนสุด ลดระดับลงมาเกือบเมตรเป็นถนนและลดระดับอีกเป็นอาคารหอประชุม ต่อจากหอประชุมลดระดับอีกก็ติดถนนทางหลวงแผ่นดินไป อ.เชียงของ อีกฟากของถนนเป็นลานจอดรถของซุปเปอร์มาร์เก็ต ดูรอยที่รถครูดผ่านถนนคอนกรีตจะไปหอประชุมเป็นรอยยาว น่าจะเกิดจากกันชนหลังขณะตกลงมาฟาดกับพื้นถนนในมุมสูง และถอยมาชนพุ่มไม้ข้างหอประชุม นับว่าโชคดีที่ช่วยลดความเร็วของรถลง พอที่คนมาพบวิ่งไปดึงเบรคมือทัน นี่หากว่าถ้าดึงเบรคไม่ทันหรือรถไม่หยุดและข้ามออกถนนไป ไม่อยากคิดว่าจะเสียหายขนาดไหน
                   เดินขึ้นไปตรวจดูตรงรถจอดครั้งแรกก่อนถอย ซึ่งเป็นโรงจอดรถมอร์เตอร์ไซค์ผู้มาติดต่องาน เห็นว่าพื้นคอนกรีตไม่ได้เรียบแต่มันค่อนข้างเอียงมาทางหอประชุม นี่สันนิษฐานว่า ตอนจอดคนขับไม่ได้ใส่เบรคมือหรือใส่เกียร์ค้างไว้ พอมีคนมาติดต่องาน อาจยืนคุยกันตรงที่รถจอดอยู่ เอามือไปพิงรถหรือยืนพิงรถไปด้วยขณะคุยกัน ทำให้รถขยับได้จนมีแรงส่งให้ถอยตกลงไปหอประชุมได้ ผมยังยืนอยู่ตรงโรงรถอีกครู่หนึ่งเพื่อรอให้สมาชิก อส. ไปตามกันมาเข็นรถขึ้นมาเก็บ พ่อนักการฯ ที่ตัดหญ้าอยู่กระหืดกระหอบเข้ามาหา รีบออกตัวก่อนจะลงไปสตาร์ทรถขับมาเก็บไว้ข้างบน มันบอก ตอนจอดก้อใส่เบรคมือใส่เกียร์ค้างไว้แล้ว มันถอยไปได้ไงๆๆ สงสัยเจ้าที่แรง ๆๆ ตอนนั้นผมนึกคำพูดได้คำเดียว “เจ้าที่พ่องงง… !!”

หมายเหตุ รุ่งขึ้นของวันต่อมา ผมได้ให้ จนท.ตรวจกล้องวงจรปิดอย่างละเอียด มันบอกกล้องใช้การไม่ได้ นึกในใจ แล้วจะซื้อมาหาพ่องงงง ได้เปอร์เซ็นต์แล้วก้อทิ้ง บอกให้ตามช่างมาซ่อมจนใช้การได้ เผื่อครั้งหน้าจะได้มีพยานพิสูจน์ จริงๆ แทนที่จะโยนให้เจ้าที่เป็นแพะ ดีนะที่ท่่านไม่โผล่ออกมาร้องทุกข์กับปลัดอาวุโสว่า " กูไม่ได้ทำแม่งงงงง"