แล้วก็ถึงวันนี้ ..

เชื่อมั้ยว่า เกือบแปดปีนะ เวลาที่ต้องเดินขึ้นชั้นบน แล้วเห็นบันไดที่ถูกน้ำจากหลังคาตกใส่ทุกปี จากไม้เนื้อแข็งก็กลายสภาพเป็นไม้เนื้อผุอย่างที่เห็น

รั่วจากตรงนี้

เห็นร่องรอยการผุที่ต่อเนื่องและยาวนานนนนนนนน

คงไม่ต้องอธิบายความรู้สึกของคนที่เห็นอย่างนี้ทุกวันนะ แต่การแก้ไขมันต้องใช้ทั้งสมอง(แน่นอนคงไม่มีใครใช้อวัยวะส่วนอื่นคิดแน่) เวลา อุปกรณ์ อันนี้สำคัญเพราะต้องเป็นไม้เนื้อแข้ง สำหรับใช้เป็นพื้นบันได และก็เป็นซี่ลูกกรงราวบันได ก็เสาะแสวงหามาเรื่อยๆ เริ่มจากซี่ลูกกรงก่อน แล้วก็ไม้บันได ขณะเดียวกันก็เปิดดูเว็บต่างๆ หาความรู้เกี่ยวกับบันได ดูฮวงจุ้ยอะไรไปเรื่อย อย่างที่ว่าแบบคอมพิวเตอร์ก็คือ มีฮาร์ดแวร์แล้ว มีซอฟแวร์แล้ว สุดท้ายอันนี้สำคัญพีเพิลแวร์ คือช่างนั่นแหละ ตอนแรกไปทาบทามก่อน มาตอนหลังรู้ว่า อ้าว! เป็นช่างปูน ไม่ค่อยเก่งเรื่องช่างไม้ เพราะต้องใช้ฝีมือเป็นอย่างสูง ว่ากันอย่างนั้น เราก็ไม่รู้หรอกว่าช่างไม้มีใครบ้าง ถามไปเรื่อยพอเราพร้อมจะทำช่างก็ไม่ว่าง พอช่างว่าง ก็ติดเลือกตั้ง ติดงานทะเบียน โอ้ย นับไปนับมาเกือบแปดปีพอดี โห ..อะไรจะเร็วปานนั้น ตั้งแต่

ลูกคนเล็กยังไม่เกิด จนเดี๋ยวนี้กำลังจะขี้นชี้นปอสอง ก็อยากบันทึกไว้เป็นเครื่องเตือนใจตัวเองว่าอย่าประมาทว่า เวลาไม่รอใครเลยจริงๆ

เริ่มวันที่ 28 มกราคม 2551 วันแรกของสัปดาห์ราชการ ถือว่าพร้อมทั้งเจ้าของบ้านและช่างก็ลุยกันเลย

วันนี้มีนัดกับช่างที่เคยพูดคุยกันไว้เกี่ยวกับการซ่อมบันไดที่บ้าน ตอนเช้าเร่งให้ลูกชายทานข้าวแล้วแต่งตัวไปโรงเรียนก่อนแปดโมง ไม่รู้เป็นไร พอทำท่าจะออกจากบ้านก็เทกระหน่ำมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา พักใหญ่ก็ซาเม็ดแล้วเปลี่ยนมาเป็นแบบที่เรียกกันว่าตกพรำๆ นั่งรอช่างไปด้วยในใจก็ลุ้นตลอดว่าฝนจะตกอีกนานมั้ยเนี่ย ที่กลัวที่สุดคือน้ำจะไหลเข้าบ้านเหมือนเคยคิดถึงตอนนี้ก็เซ็งสุดๆ สักพักช่างก็ลุยฝนมาทั้งสองคนใส่เสื้อกันฝนอย่างดี ก็ตกลงราคาค่าแรงเสร็จเรียบร้อย (ทางเหนือเรียกว่าค่ามือ น่าจะมาจากการที่ใช้มือทำนะ เดาเอา) ก็พาช่างไปที่ร้านขายไม้ หรือโรงค้าไม้ เลือกไม้ที่จะใช้ทำบันไดได้มา 3 แผ่น เป็นไม้ทำ แม่บันได คือไม้ที่ใช้สำหรับรองแป้นเหยียบนั่นแหละ พ่อเองก็เพิ่งรู้ว่าเค้าเรียกกันอย่างนี้เป็นครั้งแรก ได้มา 2 แผ่นยาวสี่เมตร กับไม้ที่ทำราวบันไดอีกแผ่นนึงยาวสี่เมตรเหมือนกัน ก็ยกใส่รถมาบ้านแล้วช่างก็จดรายการที่ต้องใช้สำหรับวันต่อไป ก่อนจะแยกย้ายกันไป ฝนเจ้ากรรมก็ยังไม่หยุดตก ระหว่างขับรถไปทำงานจนถึงอำเภอเวียงแก่น ฝนตกตลอด สรุปแล้วตกยาวจนถึงโน่นเกือบห้าโมงเย็น ฝนก็หยุดตก ช่างรู้เวลาจริงๆ พระพิรุณเนี่ยคงจะรับราชการเป็นแน่แท้ หมดเวลาราชการก็หยุดตกเฉยเลย ..สุดยอด

วันที่สอง ช่างมาแต่เช้าพร้อมเครื่องมือทำงาน เริ่มตั้งแต่ไสไม้บันได ส่วนร้านวัสดุก็นำปูน ทราย เหล็กมาส่ง

ช่างอีกคนก็รื้อบันได ทำนั่งร้าน ขั้นตอนนี้คือเอาเพดานเก่าที่เป็นกระดาษอัดออกก่อน แล้วนำกระเบื้องแผ่นเรียบติดเข้าไป จะว่าช้าก็ไม่ใช่ เพราะนั่งดูตอนใส่กระเบี้องเค้าจะต้องปรับระดับไม้ที่เป็นคานให้อยู่ในระดับเดียวกันก่อน แล้วจึงจะติดแผ่นเรียบเข้าไป

ขณะเดียวกันก็รื้อราวบันไดเก่าออกไปพร้อมกันด้วย ตกลงตอนนี้ช่างพร้อมลูกมือรวมเป็นสามคนช่วยกัน กลับจากทำงานมาเห็นว่างานก้าวหน้าไปมาก ช่างขยายส่วนกว้างของบันไดให้ได้ขนาดเมตรยี่สิบเซ็นต์ก์คือกว้างกว่าเดิมอีกยี่สิบเซ็นต์ วันนี้เวลาเดินผ่านห้องใต้บันไดก็ต้องระวังขณะก้มเดินลอดอย่าให้หัวไปชนนั่งร้าน ขนาดระวังเต็มที่ยังไม่วายโดนเข้าไปตั้งสองโป้กจนได้ เฮ้อ!

อันนี้เป็นเพดาน ที่ใช้กระเบื้องแผ่นเรียบแทนกระดาษอัด

วันที่สาม ตอนเช้า ผู้รับเหมาที่จะถมดินทำสวนหย่อมมารายงานว่า ได้แหล่งขุดหน้าดินแล้ว วันนี้ตอนบ่ายจะเอาดินมาลงให้ ตายล่ะหวา เมื่อวานร้านวัสดุเพิ่งเอาทรายมากองตรงสนามหญ้าพอดี ตอนแรกก็คิดว่าพวกถมดินคงจะมาส่งให้อีกซักระยะนึง เอาละวะ ลองโทรฯ ตามคนงานเผื่อจะมีใครว่างจะให้มาย้ายกองทรายออกก่อน ตามคาด ไม่มีใครว่างเลย โทรฯปรึกษาเพื่อนโหน่งก็แนะนำว่าให้บอกพวกถมดินให้กองเอาไว้ เว้นตรงที่ทรายอยู่วันหลังค่อยหาคนงานมาปรับเอา เออจริงเนาะ ก็บอกช่างที่มาซ่อมบันไดเอาไว้ ก่อนออกไปทำงานก็ซื้อไม้ไม่รู้เรียกว่าอะไรลืมไป เอาไว้ติดประกบกระเบื้องแผ่นเรียบ แล้วก็ไม้ที่เอามาปิดตรงช่องบันไดบริเวณชั้นที่สอง ตอนเช้ามีแอคซีเดนท์หน่อย นั่งร้านที่ทำไว้สำหรับช่างยืนติดเพดานล้ม ดีนะที่มันค่อยๆเอนลง ช่างเลยไม่เป็นอะไร หลายเป็นว่าเอามาล้อเป็นเรื่องตลกไปเลย พอกลับจากที่ทำงานตอนบ่ายสามโมงเศษ มาถึงบ้านตกใจ เห็นกองดินพะเนินเทินทึกทั้งนอกบ้านและในบ้าน ข้างในบ้านมีร่องรอยรถไถดินปรับระดับเว้นตรงที่เป็นกองทรายเอาไว้ซะด้วยแน่ะ ! อยู่นอกบ้านมองเข้ามาเหมือนกับจะเป็นมหกรรมก่อสร้างใหญ่โต (คิดเอาเอง) เดินเข้ามาดูในบ้าน อ้าวช่างติดเพดานเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ได้ยินเสียงทุบก้อนอิฐดังโป้กๆ อยู่ข้างบน เห็นช่างอีกคนกำลังเจาะทำท่อระบายน้ำหลังคาบ้านเพื่อแก้ไขตรงส่วนที่มันรั่ว น้ำหยดใส่บันไดจนมันผุคิดดูว่ามันจะนานแค่ไหน ก็เลยปีนขึ้นหลังคาตามไปดูช่างว่าทำยังไง เรียกว่าเกาะติดทุกสถานการณ์นั่นแหละ ตกลงช่างเค้าใช้วิธีเปลี่ยนทางไหลของน้ำ โดยให้ทะลุออกตรงๆ แทนที่จะเอาซ่อนไว้ในบ้านแล้วให้มันโผล่อีกทีตรงข้างล่างที่ข้างประตูหลังบ้าน ก็ให้มันโผล่จากหลังคาซะ ใครผ่านไปมาจะเห็นได้ชัดเจนมาแต่ไกล ดูแล้วคงเท่ห์ไปอีกแบบ

ช่างเค้าวางแผนว่าจะเอาท่อพีวีซีต่อออกแล้วใช้ข้อต่อหักฉากลงข้างล่างโดยใช้ปูนซีเมนต์ปิดทางน้ำไว้ แต่เชื่อเถอะพนันได้ มันไม่มีทางปิดได้ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก เพราะวัสดุมันคนละชนิดกัน ต่อไปจะเกิดรอยแยกระหว่างท่อกับผนังบ้านที่เป็นปูน มันจะเป็นคราบน้ำหรือไม่ก็เป็นตะไคร่น้ำขึ้นตรงนี้ล้านเปอร์เซ็นต์ แต่ก็จะให้ช่างเอาซิลิโคนทาตรงรอยต่อเอาไว้ก่อน ต่อไปถ้ายังแก้ไม่หาย คงต้องให้ช่างทำสังกะสีเป็นรางน้ำยัดใส่แทนรางน้ำปูนที่ทำไว้เดิม ตอนนี้ให้โอกาสช่างแก้ปัญหาแบบนี้ไปพลางก่อน อย่างไรก็ตาม สิ่งแวดล้อมบริเวณบ้านเวลานี้ เป็นที่ถูกอกถูกใจสุดๆของคนๆ หนึ่ง นี่เลย กลับจากโรงเรียนมา ยังไม่ทันเอากระเป๋าไปเก็บ กระโดดขึ้นเลย นี่ขนาดไล่ให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนะเนี่ย/

ข้อความที่เริ่มจากตรงนี้เป็นต้นไป เป็นการเขียนย้อนหลัง เพราะใช้โนตบุคใหม่เขียนแบบ off line ซึ่งในช่วงที่เค้ากำลังทำบันได เครื่องคอมมันเดี้ยง (ดูหัวข้อข้างบน) ไม่มีอารมณ์เขียนเฉยๆ ดูรูปตอนที่สำเร็จเสร็จสิ้นละกัน













ตรงประตูที่เห็นเป็นช่องเก็บของอันนี้ชอบใจมาก เพราะไปหาซื้อแบบสำเร็จรูปมันไม่มีขนาดเท่านี้ ของเรามันเล็กเกินไป ช่างเลยโชว์ฝีมือทำจากไม้ที่เรามี (ตรงนี้ ได้ใจเรามาก) ตอนทำเราไปทำงานกลับมา โห..แหล่มเลย ส่วนราวบันได ก็ใช้ไม้ที่เก็บไว้นานซื้อมาคนละครั้งเวลาย้อมสี ค่อนข้างจะไม่เท่ากัน โดยรวมแล้วก็ไม่น่าเกลียดละวะ ไม่เรื่องมากอยู่แล้ว












สังเกตตรงกระเบื้องปูพื้นใช้เวลาเลือกนาน เพราะมันมีลายเยอะ กว่าจะมาเป็นสีนี้เป็นชั่วโมง













อันนี้ เป็นราวบันไดใช้ไม้สลักลาย ตรงนี้คำนวนง่ายเพราะมีความกว้างของไม้อยู่แล้ว ความยาวก็วัดได้แล้วหารด้วยความกว้างของไม้ก็จะได้จำนวนไม้ฉลุลาย พูดให้งง เอาตลับเมตรวัดก็รู้แล้ว จะสังเกตุเห็นบางอย่างที่ Contras อย่างรุนแรง ก็พื้นไม้มันเก่ามาก นี่ก็โครงการต่อไป เพราะไม้ที่มีอยู่ยังใหม่อยู่ ต้องให้แห้งสนิทจริงๆ แล้วค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้เหนื่อยแล้ว พักก่อนนะ..