ลงพื้นที่ “ปัวแปงจิตใจ”

จำได้ว่า ครั้งหนึ่งมีหนังสือแจ้งจากกระทรวงการต่างประเทศเตือนนักท่องเที่ยวที่นำรถไปใช้ขับในประเทศ สปป.ลาว ขอให้ทำประกันในวงเงินที่สูงไว้ก่อน หากเกิดอุบัติเหตุมีผู้เสียชีวิตและเรียกร้องค่าเสียหายสูงเกินกว่าวงเงินประกัน หากคู่กรณีตกลงกันไม่ได้ จะเป็นเหตุให้ต้องถูกจำคุกยาวเลย

และนี่เป็นอีกกรณีตัวอย่างหนึ่งของการเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ของบริษัทไทยในแขวงบ่อแก้วทำให้มีผู้เสียชีวิต หลังจากได้รับการร้องขอให้ช่วยประสานงานกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายลาว กรณีรถยนต์ของบริษัทไทยชนกับรถจักรยานยนต์ของคนลาว ทำให้มีผู้เสียชีวิต ๑ รายบาดเจ็บ ๒ ราย เหตุเกิดผ่านมาได้ราว ๑๐ กว่าวันละ คนขับและรถยนต์หัวลากถูกขังอยู่ที่แขวงฯ

พอรับทราบข้อมูลคร่าวๆ จึงเดินทางข้ามไปพร้อมกับผู้แทนบริษัทไทย โดยประสานไปยังแผนกพัวพันต่างประเทศ และเข้าพบกับหัวหน้าตำรวจจราจรแขวงฯ เพื่อขอทราบรายละเอียดและการคืบหน้าของคดีนี้ ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีพร้อมให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์มาก ประเด็นคือ ขอให้ทางบริษัทไทยเข้าไป “ปัวแปงจิตใจ” กับคู่กรณีพร้อมบันทึกหลักฐานจากทาง “นายบ้าน” และคณะกรรมการบ้าน ซึ่งทางคดีจะนำผลตกลงของคู่กรณีไปประกอบสำนวนคดีเพื่อให้เป็นเหตุบรรเทาโทษทางอาญาถึงขั้น “พักโทษ” พร้อมกันนี้ทางแผนกจราจรได้โทรศัพท์นัดหมายคู่กรณีให้ด้วย

ขณะเดียวกันทางบริษัทเองก็ได้ติดต่อกับตัวแทนบริษัทประกันภัยของลาวเพื่อเข้าร่วมเดินทางไปพบคู่กรณีด้วย ซึ่งผมเองก็เพิ่งทราบว่า ก่อนหน้านั้น คู่กรณีและบริษัทประกันได้เคยพูดคุยกันมาก่อนแล้ว แต่ยังตกลงกันไม่ได้ ทางบริษัทไทยจึงได้ร้องขอให้ทางอำเภอเรา ประสานงานไกล่เกลี่ยให้โดยอาศัยระบบราชการและความร่วมมือของเจ้าหน้าที่สองฝ่ายช่วยเหลืออีกทาง

ในที่สุดคณะเรา ประกอบด้วย ผม น้องเพ็ดสะกุน จนท.แผนกพัวพันต่างประเทศแขวงฯ น้องสิด ผู้แทนบริษัทประกันลาวฯ และตัวแทนบริษัทไทย ก็ไปพบทางญาติและสามีผู้เสียชีวิต ที่หมู่บ้านห่างจากตัวเมืองราวสิบกว่ากิโลเมตร คุยกันอยู่ร่วมสองชั่วโมงก็ตกลงกันได้ นายบ้านก็ทำการบันทึกข้อตกลงและนัดจ่ายเงินวันรุ่งขึ้น

ครับก็อยากมาเล่าสู่กันฟังเผื่อเป็นกรณีศึกษาสำหรับผู้ชอบการเดินทางโดยขับรถเที่ยวต่างประเทศ ข้อสำคัญอย่าประมาท เป็นดีที่สุดละครับ