ตานหาแม่ฟ้าหลวงอีกครั้ง :ปี 2559

กิจกรรมเดิมๆ รูปแบบเหมือนเดิม ถวายเครื่องสักการะเหมือนเดิม ลำดับขบวนหมุนเวียนกัน ปีนี้ขบวนอำเภอพญาเม็งรายโชคดีได้อยู่ลำดับ 2 จาก  18 อำเภอ จึงได้ถวายเครื่องสักการะก่อน ถือว่าเสร็จสิ้นภารกิจครั้งนี้ ส่วนใครจะอยู่ต่อ หาวิวสวยๆ ถ่ายรูปลงโซเชียลก้อว่ากันไป ผมถือโอกาสนี้ เดินสำรวจผู้คนที่มาร่วมงานซะเลย ปีนี้มีแต่คนสวยๆ หล่อๆ กันทั้งนั้น ในจำนวนนี้ รวมทั้งผมด้วย อิอิ กลุ่มแรกที่มาคือภาคราชการ อันนี้นี่หัวหน้าหน่วยงานต้องพาลูกน้องมาแน่นอนอยู่แล้ว ส่วนใหญ่จะแต่งตัวเหมือนๆกันเพื่อบ่งบอกหน่วยงานของตนเอง

อย่างอำเภอผมนี่ต้องเสื้อแขนยาวสีฟ้าปักชื่อคุ้มพญามังราย ใครอยู่ไหนก้อหากันเจอ อำเภอที่อยู่ไกลก้อต้องออกแต่เช้าเพื่อให้ทันเวลา 9 โมง ทำให้บางตำบลที่อยู่ไกล เช่น ตำบลปอ อำเภอเวียงแก่น อยู่ไกลรวม 140 กิโลเมตร ต้องออกมาราวหกโมงเช้า ต้องเผื่อเวลารถติดช่วงใกล้ๆ เข้าไร่แม่ฟ้าหลวงด้วย ส่วนที่จอดรถ ข้างในมีที่จอดรถให้ ใครมาก่อนจะเข้ามาจอดก้อได้ แต่ตอนออกนี่จะออกช้าสุดเพื่อรถข้างนอกเยอะมาก ส่วนใหญ่เลือกจอดข้างนอก เพราะจะกลับตอนไหนก้อสะดวกกว่า แม้จะต้องเดินไกลบ้างก้อยอม แต่บางคนขากลับหารถตัวเองไม่เจอ เพราะเข้าออกคนละประตู งงตำแหน่งที่จอดรถตัวเอง กว่าจะคลำเจอเดินทั่วเลย บางรายขอเอาไปจอดในบ้านที่อยู่ใกล้ไร่แม่ฟ้าหลวง ขากลับลืมเฉยว่าบ้านหลังไหนที่ตัวเองขับไปจอด อย่างนี้ก้อมี อีกกลุ่มคือนักท่องเที่ยว กลุ่มนี้บางปีมาก บางปีน้อย ขึ้นอยู่กับการประชาสัมพันธ์ มีทั้งคนไทยและชาวต่างประเทศ ซึ่งปกติการเข้ามาเที่ยวชมในไร่แม่ฟ้าหลวง เค้าจะเก็บค่าเข้าชมต่อคนในราคาค่อนข้างสูงสำหรับคนไทย แต่วันนี้เปิดฟรี บางคนเข้ามาโดยบังเอิญ เพราะความสงสัยที่เห็นรถติดเลยเข้ามาดูซะหน่อย อย่างนี้ก้อมี สำหรับปีนี้จังหวัดน่าจะอ่อนประชาสัมพันธ์นะ จำนวนนักท่องเที่ยวน้อยจริงๆ

เกร่ไปเกร่มาอยู่พักนึง  เห็นน้องๆ น่าจะเป็นนักศึกษาที่ไหนซักแห่งในเชียงราย มาโพสท่าโดดเด่นทีเดียว เลยเข้าไปขอถ่ายรูปด้วย ตั้งใจว่าเอามาโชว์ให้เพื่อนๆ ในกลุ่มไลน์ดูซะหน่อย ซึ่งก้อได้ผลจริงๆ

ตกลงหนุ่มน้อยที่ยืนข้างๆ ผมเป็นลูกชายของเพื่อนผม คือ หมวดก๋องคำ กับคุณครูบุษเกตุ  นั่นเอง บ๊ระเจ้า อะไรจะบังเอิญปานนั้น
สุดท้าย เจ้าของบ้านเพื่อนที่ฝากรถไว้ที่บ้านเค้า ปลัดองอาจ เป็นธุระพามาทานข้าว ก่อนแยกย้าย บ้านใครบ้านมัน