กุ๊กไก่เอย

"กุ๊กไก่เอย เลี้ยงลูกมาจนใหญ่ไม่มีนมให้ลูกกิน

ลูกร้องเจี๊ยบๆ แม่ก็เรียกไปคุ้ยดิน ทำมาหากินตามประสาไก่เอย"

                ไม่ทราบสมัยนี้เด็กๆ จะยังเคยได้ยินหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ เพลงนี้ถือเป็นเพลงฮิตของวัยรุ่นในยุคซิกซ์ตี้ (sixty)นั้นทีเดียว ซึ่งผมก็บังเอิญถือกำเนิดมาในรุ่นนั้นซะด้วย (หึหึ) ไก่ครอบครัวนี้ที่มีเหตุต้องมาอาศัยในบ้านเราก็เพราะว่า Enter เองแท้ๆ ที่ไปกับพ่อเมื่อปีใหม่ แวะเยี่ยมเพื่อนพ่อที่มีบ้านสวนแบบพอเพียง (ก็ปลูกผัก มีบ่อปลาเลี้ยงไก่ นั่นแหละ) เค้าก็ประจบจนยกไก่ครอบครัวนี้ให้มาเลี้ยงที่บ้านจนได้

ช่วยกันคนละไม้คนละมือ มีงานเพิ่มขึ้นบ้างแต่ก็สุขใจ ซื้ออาหารไก่เล็กมา ซื้อสุ่มไก่ขังไว้สองสัปดาห์เพื่อให้มันจำ "บ้าน" ได้ ซื้อรางอาหาร รางน้ำ เช้า-เย็น คือเวลาให้อาหาร บางทีมีของที่ทานเหลือ มันก็ยินดีที่จะกินต่อจากเราอย่างไม่รังเกียจ และทุกวันจะมีนกกระจอกมาแจมด้วย บางวันมาเป็นฝูงก็มี

         เกือบสามเดือนเค้าโตเยอะแล้ว เริ่มจะจำแนกตัวผู้-เมียได้แล้ว ตัวแม่เริ่มไล่จิกไม่ยอมให้ลูกๆ กินอาหารด้วย ตรงนี้น่าชื่นชมแม่ไก่อย่างจริงใจ เพราะเป็นกุศโลบายที่บอกว่า "ลูกโตแล้ว" หากินเองได้แล้ว ผมบอก Enter ว่าพอมันโตกว่านี้อีกนิด เราก็จะเอาออกขายเอาเงินเก็บไว้เป็นค่าเทอมส่งลูกเรียนหนังสือ ถ้าเรามีเยอะๆ ขายได้เงินมากๆ ก็ไม่ต้องใช้เงินจากพ่อแล้ว ลูกชายก็ดีใจบอกว่าจะมีแต่คนเรียกเค้าว่า "เสี่ยไก่"

      วันนี้ แม่ไก่ร้องกะต๊ากๆ แล้วเข้าไปในลังกระดาษเพื่อออกไข่ ธรรมชาติบอกว่า ถึงเวลาที่ครอบครัวใหม่ของแม่ไก่กำลังจะเริ่มต้นอีกครั้ง